بررسی برنامه های بازآموزی در بیمارستان های آموزشی- درمانی شهر گرگان از دیدگاه پرستاران

مقدمه: با توجه به پیشرفت های روزافزون تکنولوژی و رشد بی سابقه ای که در زمینه اطلاعات علوم پزشکی صورت گرفته است، نیاز به برنامه های بازآموزی و بهسازی نیروی انسانی پرستاری در وضعیت کنونی برای ارتقای دانش و مهارت آنان و در نهایت ارتقای کیفیت خدمات پرستاری در بیمارستان ها یک ضرورت است، در نتیجه برای اجرای صحیح، کامل و جامع این برنامه ها، نیازمند بررسی مؤثر آن ها می باشد. لذا هدف از این پژوهش «بررسی برنامه های بازآموزی در بیمارستان های آموزشی شهر گرگان از دیدگاه پرستاران» بود. روش: در این پژوهش توصیفی تحلیلی، تعداد 270 پرستار از 4 بیمارستان آموزشی- درمانی شهر گرگان در سال 1390 به صورت نمونه گیری طبقه ای تصادفی مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه خودایفا با عنوان بررسی برنامه های بازآموزی که حاوی دو بخش اطلاعات دموگرافیگ و سؤالات مرتبط با اهداف پژوهش (عوامل تأثیرگذار در برنامه های بازآموزی) بود. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار آماری spss v.16، آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (تی تست و واریانس یک طرفه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری مطالعه (05/0p<) در نظر گرفته شد. یافته ها: مهم ترین عوامل تأثیرگذار در برنامه های بازآموزی از دیدگاه پرستاران شامل نیازسنجی قبل از برگزاری برنامه ها (با میانگین و انحراف معیار 51/0±19/4)، ارزشیابی پرستاران قبل (60/0±23/4) و بعد از برنامه بازآموزی (55/0±21/4) و حجم کاری (59/0±47/4) عنوان شده است. نتیجه گیری: اهمیت دادن به برنامه های بازآموزی در پرستاری امری مهم است لذا برای افزایش کیفیت این برنامه ها لزوم بازنگری در موضوع و شیوه اجرایی برنامه های بازآموزی، به کار بردن اصول برنامه های بازآموزی، نیازسنجی مستمر قبل از برگزاری برنامه ها، کاهش حجم کاری برای پرستاران پیشنهاد می شود.